.et-social-linkedin a.icon:before { content: "\E09D"; }

Prowadząc biznes nie unikniesz wypełniania różnego rodzaju obowiązków związanych z ewidencjonowaniem swojej działalności. Jeśli ze względu na prawny obowiązek musisz lub też z własnego wyboru chcesz prowadzić księgi rachunkowe, musisz być świadoma/-y, że jest to dość skomplikowany system ewidencji zdarzeń gospodarczych, jednak daje Ci on zdecydowanie więcej przydatnych informacji niż ewidencje podatkowe. Efektem finalnym prowadzenia tego systemu są sprawozdania finansowe. W tym artykule wyjaśnimy jak wiele cennych informacji mogą dostarczyć Ci sprawozdania finansowe. Prowadzenie ksiąg rachunkowych to bowiem nie tylko przykra konieczność, ale również sposobność do nabycia cennych informacji analitycznych. Skupimy się wyłącznie na podstawowych elementach sprawozdania finansowego.

Księgi rachunkowe
Sprawozdania finansowe
Struktura sprawozdań finansowych

 

Księgi rachunkowe

Można powiedzieć, że księgi rachunkowe są systemem ewidencji zdarzeń gospodarczych. Stanowią one podstawę dla sporządzenia sprawozdań finansowych. Prowadzi się je na podstawie ustawy o rachunkowości, choć w przypadku niektórych podmiotów (np. spółek notowanych na rynkach papierów wartościowych) prowadzi się je na podstawie Międzynarodowych Standardów Rachunkowości i Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej. W tym artykule skupimy się jednak wyłącznie na księgach prowadzonych i sprawozdaniach sporządzanych na podstawie polskich regulacji o rachunkowości.

Zgodnie z polskimi przepisami księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą:

  • dziennik;
  • księgę główną;
  • księgi pomocnicze;
  • zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych;
  • wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz).

Zobowiązanymi do ich prowadzenia (a co za tym idzie do sporządzania na ich podstawie sprawozdań finansowych) jest szeroki katalog różnego rodzaju podmiotów, do których należą m.in. spółki handlowe (zarówno osobowe, jak i kapitałowe) oraz spółki cywilne, osoby fizyczne i przedsiębiorstwa w spadku. W przypadku niektórych spółek osobowych, spółek cywilnych, osób fizycznych oraz przedsiębiorstw w spadku, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych pojawia się jednak dopiero po przekroczeniu progu 2 000 000 euro przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy. W innym przypadku prowadzić one będą najczęściej podatkową księgę przychodów i rozchodów. W przypadku niektórych podmiotów możliwe jest również prowadzenie zamiast tego ewidencji przychodów na potrzeby opłacania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Więcej na temat tego kto może, a kto musi prowadzić księgi rachunkowe i sporządzać sprawozdania finansowe przeczytasz w artykule Sklep internetowy – PKPiR czy pełna księgowość?

 

Sprawozdania finansowe

Sprawozdania finansowe sporządza się na podstawie prowadzonych przez jednostkę ksiąg rachunkowych. Zawierają one informacje o stanie finansowym i majątkowym jednostki. Sprawozdanie finansowe sporządza się na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych, zwany dniem bilansowym.

W przypadku grup kapitałowych poza sprawozdaniami jednostek konieczne jest sporządzenie skonsolidowanych sprawozdań finansowych całej grupy. Poniżej skupimy się jednak jedynie na jednostkowych sprawozdaniach finansowych.

Istnieje 6 załączników do ustawy o rachunkowości określających zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniach finansowych poszczególnych jednostek. Bez odpowiedniej wiedzy łatwo pogubić się w tym, jakie informacje musisz wykazywać w swoich sprawozdaniach finansowych.

Jeśli prowadzisz swój biznes, najpewniej dotyczyć Cię będą wymogi przewidziane dla sprawozdań finansowych określone w załączniku nr 1 (podstawowa wersja sprawozdań finansowych opartych o ustawę o rachunkowości), załączniku nr 4 (w przypadku jednostek mikro) lub załączniku nr 5 (w przypadku jednostek małych korzystających z uproszczeń odnoszących się do sprawozdania finansowego).

Pozostałe załączniki dotyczą sprawozdań finansowych sporządzanych przez banki (załącznik nr 2), zakłady ubezpieczeń i reasekuracji (załącznik nr 3)oraz znacznej części organizacji pozarządowych i innych jednostek pożytku publicznego (załącznik nr 6).

Załączniki nr 1, nr 4 i nr 5 są generalnie dość podobne. Informacje w nich zawarte są jednak mniej lub bardziej szczegółowe w zależności od rozmiarów jednostki określonych wielkością przychodów, wartością aktywów i wielkością zatrudnienia. Nie będziemy omawiać każdej pozycji każdego z elementów sprawozdania finansowego, jednak wskażemy na najważniejsze pozycje poszczególnych części sprawozdania, które występują w przypadku sporządzania sprawozdań finansowych przez osoby prowadzące swój biznes. Opierać będziemy się jednak przede wszystkim o załącznik nr 1, zawierający najszerszy zakres informacji. Dość podobnie będą wyglądać sprawozdania finansowe jednostek małych i jednostek mikro. Nie będą one jednak musiały wykazywać informacji z aż tak dużym stopniem szczegółowości.

 

Struktura sprawozdań finansowych

Sprawozdania finansowe sporządzane w oparciu o polskie przepisy o rachunkowości składają się co do zasady z trzech elementów:

  • bilansu,
  • rachunku zysków i strat,
  • informacji dodatkowej, obejmującej wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia.

Niektóre jednostki zobowiązane są również do sporządzania innych elementów sprawozdania finansowego. Abstrahując od szczególnych przypadków, takich jak np. sprawozdania finansowe funduszy inwestycyjnych, czy też alternatywnych spółek inwestycyjnych, można powiedzieć, że dodatkowymi elementami sprawozdania finansowego  większości jednostek są:

  • zestawienia zmian w kapitale (funduszu) własnym,
  • rachunek przepływów pieniężnych (tzw. cash flow).

Więcej na temat tych elementów sprawozdania przeczytasz w artykule Cash flow i zestawienie zmian w kapitale własnym. W niniejszym artykule opiszemy zaś wyłącznie podstawowe elementy sprawozdania finansowego, które dotyczą wszystkich jednostek zobowiązanych do sporządzania sprawozdań finansowych.

 

Bilans

Bilans stanowi niezwykle ważną część sprawozdania finansowego. Jest to statyczny obraz majątku jednostki i źródeł jego finansowania w danym dniu. Bilans sporządza się bowiem zgodnie ze stanem na konkretny dzień, zwany dniem bilansowym. W praktyce dość często jest to 31 grudnia, jednak w zależności od przyjętego przez jednostkę roku obrotowego data ta może być zupełnie inna (rok obrotowy nie musi bowiem pokrywać się z rokiem kalendarzowym). Poza danymi na ostatni dzień danego roku obrotowego, wykazuje się również dane porównawcze na ostatni dzień poprzedniego roku obrotowego.

W bilansie wykazuje się stany aktywów (majątku jednostki) oraz pasywów (w uproszczeniu źródeł finansowania majątku jednostki).

 

Aktywa jednostki

Zgodnie z polskimi przepisami o rachunkowości aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Nie zawsze musisz więc mieć ich prawo własności. Wystarczy, że są one przez Ciebie kontrolowane.

Aktywa co do zasady dzieli się na aktywa obrotowe i aktywa trwałe. Jak wskazują nazwy, aktywa obrotowe, to część majątku, która ulega szybszemu obrotowi, czy też wymianie, natomiast aktywa trwałe stanowią bardziej stały element majątku jednostki. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że kryterium rozróżnienia pomiędzy tymi rodzajami aktywów jest czas, przez jaki mają być używane lub kiedy mają zostać zamienione na inne aktywa. Okres będący cezurą między aktywami obrotowymi a aktywami trwałymi wynosi zazwyczaj 12 miesięcy, lecz nie jest to regułą (przykładowo wśród aktywów obrotowych wykazywanych w bilansie mogą występować należności krótkoterminowe o okresie spłaty powyżej 12 miesięcy).

Do aktywów trwałych zalicza się:

  • wartości niematerialne i prawne (np. autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne, licencje, koncesje, prawa do wynalazków, patentów, know-how lub tzw. wartość firmy);
  • rzeczowe aktywa trwałe, w tym środki trwałe (m.in. grunty, budynki, budowle, maszyny, czy też środki transportu, np. samochody), środki trwałe w budowie i zaliczki na nie;
  • należności długoterminowe, czyli np. kwoty wynikające z Twoich faktur sprzedaży, które nie zostały jeszcze opłacone przez kontrahenta;
  • inwestycje długoterminowe, do których zalicza się m.in. nieruchomości, wartości niematerialne i prawne (służące celom inwestycyjnym, a nie użyciu ich przez Ciebie), długoterminowe aktywa finansowe (np. akcje, udziały, obligacje, udzielone przez Ciebie pożyczki);
  • długoterminowe rozliczenia międzyokresowe – wynikają one m.in. z różnic między zasadami rachunkowości a rzeczywistymi przepływami gotówkowymi; w kategorii tej znajdziesz również tzw. aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, które powstają wskutek różnic pomiędzy prawem bilansowym (rachunkowym) a prawem podatkowym.

Do aktywów obrotowych zalicza się natomiast:

  • zapasy, w tym materiały, produkty gotowe, półprodukty, produkty w toku, towary i zaliczki na dostawy i usługi;
  • należności krótkoterminowe, m.in. z tytułu dostaw i usług, różnego rodzaju rozliczeń publicznoprawnych (np. podatki, dotacje, cła, ubezpieczenia społeczne), a także te, które dochodzone są na drodze sądowej;
  • inwestycje krótkoterminowe – analogicznie jak w przypadku inwestycji długoterminowych znajdziesz tu informacje o krótkoterminowych aktywach finansowych, takich jak akcje, udziały, obligacje, udzielone przez Ciebie pożyczki i inne aktywa finansowe; także w tym miejscu wykazuje się środki pieniężne, zarówno gotówkę w kasie, jak i środki na rachunkach bankowych oraz inne środki i aktywa pieniężne;
  • krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe.

Ponadto po stronie aktywów wykazuje się należne wpłaty na kapitał (fundusz) podstawowy (np. w przypadku dopłat do kapitału podstawowego dokonywanych przez właścicieli jednostki) oraz udziały lub akcje własne, skupione np. w celu zapobiegnięcia wrogiemu przejęciu jednostki.

 

Pasywa jednostki

Pasywa są w uproszczeniu źródłem finansowania aktywów, czyli majątku jednostki. Najbardziej podstawowym elementem pasywów są kapitały (fundusze) własne, będące środkami wniesionymi do jednostki przez jej właścicieli bądź wypracowanymi przez jednostkę w toku jej działalności. Należą do nich:

  • kapitał podstawowy, wynikający np. z wartości udziałów lub akcji;
  • kapitał zapasowy, który może wynikać np. z tzw. aggio emisyjnego, czyli nadwyżki wartości emisyjnej akcji nad ich wartością nominalną;
  • kapitał z aktualizacji wyceny;
  • pozostałe kapitały rezerwowe;
  • zysk lub strata z lat ubiegłych;
  • zysk lub strata netto z danego roku obrotowego;
  • odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego, stanowiące wartość ujemną.

Poza kapitałami własnymi, do pasywów należą zobowiązania i rezerwy na zobowiązania.

Rezerwy są niczym innym jak zobowiązaniami, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Do rezerw na zobowiązania zalicza się rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego (wynikające z różnic między przepisami o rachunkowości a prawem podatkowym), długoterminowe i krótkoterminowe rezerwy na świadczenia emerytalne i im podobne oraz inne rezerwy (również w podziale na długoterminowe i krótkoterminowe).

Zobowiązanie to wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki. Podobnie jak w przypadku aktywów, zobowiązania dzieli się na długoterminowe i krótkoterminowe.

Zobowiązania długoterminowe mogą wynikać m.in. z zaciągniętych kredytów i pożyczek, z emisji dłużnych papierów wartościowych (np. obligacji), czy też z weksli.

Podobnie jest w przypadku zobowiązań krótkoterminowych, z tym że w tym przypadku dochodzą m.in. zobowiązania z tytułu dostaw i usług, zaliczek na otrzymane towary i usługi, podatków, ceł, składek ZUS i innych tytułów publicznoprawnych, czy też z tytułu wynagrodzeń Twoich pracowników. Do zobowiązań krótkoterminowych zalicza się również różnego rodzaju fundusze specjalne.

Całość pasywów dopełniają rozliczenia międzyokresowe krótkoterminowe i długoterminowe. W rozliczeniach międzyokresowych ujmuje się ujemną wartość firmy (tzw. badwill), wynikającą np. z zakupu innej jednostki.

 

Znaczenie bilansu

Bilans pokazuje statyczny obraz danej jednostki niczym dwie strony tej samej monety (wartość aktywów jest bowiem zawsze równa wartości pasywów). Dzięki danym zawartym w bilansie możesz w łatwy sposób porównywać wartość swojego majątku i zadłużenia, czy też w prosty sposób badać strukturę aktywów i pasywów, by zweryfikować swoje możliwości manewrowania nimi. Możesz również wyłapywać ewentualne błędy i ryzyka zarządcze (np. zbyt duże zadłużenie lub zamrożenie zbyt wielkiej części aktywów jako środków trwałych).

 

Rachunek zysków i strat

Rachunek zysków i strat pokazuje obraz Twojego biznesu nie w ujęciu statycznym jak w przypadku bilansu, lecz w ujęciu dynamicznym. Bilans jest stanem jednostki w danym dniu. Rachunek zysków i strat pokazuje zaś wyniki działań jednostki z całego roku obrotowego. Może być sporządzany w dwóch wariantach: kalkulacyjnym i porównawczym.

Wykazuje się w nim oddzielnie przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący i poprzedni rok obrotowy.

 

Wariant kalkulacyjny

Rachunek zysków i strat służy ustaleniu wyniku finansowego (zysku lub straty) danej jednostki. Ustalanie wyniku finansowego odbywa się na kilku poziomach. Na każdym z nich zestawia się ze sobą przychody i odpowiadające im koszty, uwzględniając jednocześnie wynik finansowy z poprzedniego poziomu.

Pierwszym poziomem w wariancie kalkulacyjnym jest zysk (strata) brutto ze sprzedaży. Ustala się go biorąc pod uwagę przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów w zestawieniu z kosztami sprzedanych produktów, towarów i materiałów (kosztami wytworzenia produktów i wartością sprzedanych towarów i materiałów).

Tak otrzymany zysk (strata) brutto ze sprzedaży stanowi bazę dla ustalenia wyniku ze sprzedaży (już nie wyniku brutto ze sprzedaży). Celem jego ustalenia uwzględnia się dodatkowo koszty sprzedaży i koszty ogólnego zarządu.

Wynik ze sprzedaży jest zaś bazą dla ustalenia wyniku z działalności operacyjnej. Na tym poziomie uwzględnia się dodatkowo pozostałe przychody operacyjne (np. zysk z rozchodu niefinansowych aktywów trwałych, dotacje, aktualizację wartości aktywów niefinansowych i inne) oraz pozostałe koszty operacyjne (stratę z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych, aktualizację wartości aktywów niefinansowych i inne).

Tak otrzymany zysk (strata) z działalności operacyjnej jest z kolei bazą dla ustalenia wyniku finansowego brutto. Aby go ustalić należy powiększyć wynik z działalności operacyjnej o przychody finansowe (dywidendy i udziały w zyskach, odsetki, zysk z tytułu rozchodu aktywów finansowych, aktualizację wartości aktywów finansowych i inne) oraz pomniejszyć o koszty finansowe (odsetki, stratę z tytułu rozchodu aktywów finansowych, aktualizację wartości aktywów finansowych i inne).

Zysk (stratę brutto) należy skorygować o podatek dochodowy i pozostałe obowiązkowe zmniejszenia zysku lub zwiększenia straty. W ten sposób otrzymuje się wynik finansowy netto w postaci zysku lub straty.

 

Wariant porównawczy

Wariant porównawczy rachunku zysków i strat ma ten sam cel i podobną konstrukcję. Różni się jednak sposobem obliczenia zysku (straty) ze sprzedaży.

Punktem wyjściowym jest wartość przychodów netto ze sprzedaży i zrównanych z nimi. Uwzględnia się tu przychody netto ze sprzedaży produktów, zmianę stanu produktów, koszt wytworzenia produktów na potrzeby własne jednostki oraz przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów. Od przychodów należy odjąć koszty działalności operacyjnej, które w wariancie porównawczym uszeregowane są według następujących rodzajów kosztów:

  • amortyzacja,
  • zużycie materiałów i energii,
  • usługi obce,
  • podatki i opłaty,
  • wynagrodzenia,
  • ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia,
  • pozostałe koszty rodzajowe,
  • wartość sprzedanych towarów i materiałów.

W ten sposób ustala się wartość dochodu lub straty ze sprzedaży (bez wcześniejszego ustalania wyniku brutto ze sprzedaży, jak w przypadku wariantu kalkulacyjnego). Dalsze kroki są takie jak w przypadku wariantu kalkulacyjnego.

 

Znaczenie rachunku zysków i strat

Rachunek zysków i strat wprowadza niezwykle ważną perspektywę analizy prowadzonego przez Ciebie biznesu. Ukazuje on wyniki prowadzonych przez Ciebie działań, biorąc pod uwagę różne poziomy analizy prowadzonej przez Ciebie działalności.

Wybór wariantu sporządzania rachunku zysków i strat ma istotne znaczenie, pod kątem dostarczanych Ci informacji. Samodzielnie musisz zdecydować, który z wariantów dostarczy Ci ważniejszych z Twojej perspektywy danych. Decyzje musisz podjąć odpowiednio wcześnie, gdyż w zależności od pożądanego przez Ciebie efektu, konieczne może być prowadzenie różnych układów kont księgowych. Oczywiście można prowadzić księgi w sposób zapewniający możliwość sporządzenia obydwu wariantów rachunku zysków i strat. Nie pozostaje to jednak bez wpływu na czasochłonność i koszty prowadzenia księgowości.

Dane zawarte w rachunku zysków i strat pozwalają na prowadzenie różnego rodzaju analiz, w tym np. analiz wskaźnikowych. Dzięki połączeniu danych z rachunku zysków i strat z danymi z bilansu możesz z łatwością badać poziom rentowności kapitałów własnych i poziom rentowności aktywów, a w oparciu o dane z samego rachunku zysków i strat możesz badać rentowność prowadzonej przez Ciebie sprzedaży. Te proste wskaźniki stanowić mogą wstęp do bardziej zaawansowanych analiz finansowych. Przede wszystkim jednak już na pierwszy rzut oka możesz lepiej zrozumieć strukturę osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów, co z pewnością będzie pomocne przy podejmowaniu w przyszłości decyzji o zwiększeniu sprzedaży lub redukowaniu niepotrzebnych kosztów.

 

Informacja dodatkowa do sprawozdania finansowego

Często niesłusznie pomijanym w analizach elementem sprawozdania finansowego jest informacja dodatkowa. Powinna ona zawierać istotne dane i objaśnienia, niezbędne do tego, by sprawozdanie finansowe rzetelnie i jasno przedstawiało sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy. Informacja dodatkowa składa się z wprowadzenia do sprawozdania finansowego oraz dodatkowych informacji i objaśnień.

We wprowadzeniu do sprawozdania finansowego zawiera się opis przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, w tym metod wyceny i sporządzenia sprawozdania finansowego w zakresie, w jakim przepisy pozostawiają jednostce pole do wyboru, a także przedstawienie przyczyn i skutków ich ewentualnych zmian w stosunku do roku poprzedzającego. Dzięki tym informacjom łatwiej jest zrozumieć pozostałe elementy sprawozdania oraz dokonywać porównań pomiędzy poszczególnymi latami działalności.

Informacja dodatkowa poza wprowadzeniem do sprawozdania finansowego obejmuje również dodatkowe informacje i objaśnienia:

  • do pozycji bilansu, rachunku zysków i strat, zestawienia zmian w kapitale (funduszu) własnym oraz rachunku przepływów pieniężnych za okresy sprawozdawcze objęte sprawozdaniem finansowym,
  • dotyczące proponowanego podziału zysku lub pokrycia straty,
  • na temat podstawowych informacji dotyczących pracowników i organów jednostki,
  • obejmujące inne informacje istotne dla zrozumienia sprawozdania finansowego.

Szczegółowość danych zawieranych w informacji dodatkowej jest naprawdę bardzo duża. Trudno w tym krótkim artykule wymieniać wszystkie przykłady istotnych danych zawartych w informacji dodatkowej. Warto jednak wskazać np. na kursy walut przyjęte do wyceny, co będzie mieć szczególne znaczenie w przypadku dużego udziału w kupnie lub sprzedaży transakcji z zagranicą rozliczanych w walutach obcych. Inna ważna informacja dotyczy przychodów i kosztów wynikających z błędów popełnionych w latach ubiegłych.

Informacja dodatkowa jest również miejscem na wykazanie tzw. zobowiązań pozabilansowych, czyli inaczej zobowiązań warunkowych. Przez zobowiązania warunkowe rozumie się obowiązek wykonania świadczeń, których powstanie jest uzależnione od zaistnienia określonych zdarzeń. Zdarzenia te nie muszą nastąpić, jednak w przypadku ziszczenia się warunków dla wejścia takiego zobowiązania do bilansu, diametralnie może zmienić się sytuacja jednostki. Wyobraźmy sobie np. jednostkę posiadającą  10 mln zł zobowiązań i 5 mln zł zobowiązań warunkowych. Nie można wykazać tych 5 mln zł w bilansie, jednak w razie spełnienia się warunków zobowiązania, zadłużenie jednostki wykazywane w bilansie może zwiększyć się o 50% w stosunku do stanu poprzedniego. Z tego powodu dane o zobowiązaniach warunkowych są niezwykle istotne, choć nie mogły znaleźć się w bilansie.

To tylko niektóre powody, dla których informacja dodatkowa powinna być uważana za istotny element sprawozdania finansowego, dostarczający ważnych informacji, które uzupełniają inne elementy sprawozdania finansowego i pomagają w pełni zrozumieć sytuację danej jednostki.

 

Podsumowanie

Jak widzisz sprawozdanie finansowe jest źródłem wielu cennych informacji, które mogą pomóc Ci w skuteczniejszym zarządzaniu Twoim przedsiębiorstwem. Widać więc, że księgowość po prostu ma sens. Jest nie tylko potrzebna do prawidłowych rozliczeń z fiskusem, ale i przydatna dla usprawnienia procesów zarządczych w przedsiębiorstwie.

Dodatkowe elementy sprawozdania finansowego mogą przynieść Ci jeszcze więcej przydatnych informacji. Więcej na ten temat przeczytasz w artykule Cash flow i zestawienie zmian w kapitale własnym.

Jeżeli potrzebujesz jeszcze większej szczegółowości danych do analiz, możliwe jest dostosowanie systemu rachunkowości do Twoich indywidualnych potrzeb. Zadzwoń do nas już dziś lub umów się na bezpłatną konsultację w dogodnym dla Ciebie terminie, aby dowiedzieć się jakie możliwości może dać Ci współpraca z nami w zakresie prowadzenia Twoich ksiąg rachunkowych.

Masz pytania? Napisz do nas!

Pole obowiązkowe
Pole obowiązkowe
Pole obowiązkowe

Biuro Rachunkowe

SOVA Księgowość

5/5 - (1 vote)
Polityka Prywatności i Plików Cookies Ta strona korzysta z plików cookies. Korzystając z tej strony akceptujesz używanie cookies, zgodnie z Twoimi ustawieniami przeglądarki internetowej.
Zgoda